Justin liep met zijn handen in zijn jaszak over de brug. Hij droeg een zwart dun jasje, en een zonnebril. Het was het moment dat de zon de dag verliet voor de maan, zonsondergang dus. Hij zocht een momentje een bleef staren terwijl de zon langzaam wegging onder het water. Hij deed speciaal hiervoor zijn zonnebril af en hing hem aan zijn ketting, die zichtbaar was omdat de jas een beetje open stond aan de bovenkant waardoor zijn shirt te zien was. "Prachtige zon"Mompelde Justin in zichzelf terwijl hij nog even keek. Hierna besloot hij weer te gaan. Opeens voelde hij zijn telefoon in zijn zak gaan, de telefoon stond expres op trillen aangezien hij niet zijn ringtone wilde delen met vreemde. Hij nam op."Hallo met Justin."Zei hij. Waarna hij de stem hoorde, hij glimlachte hierdoor. Het was zijn moeder die wilde kijken of alles beviel in Sydney. "Ja mam, alles gaat prima. Nouja, het meeste moet hier komen maar het is hier in iedergeval heel mooi! Maar ik was net aan het genieten van de zonsondergang hier buiten op een burg. Dus ik bel liever thuis terug, of stuur een mailtje."Zei Justin. Zijn moeder besloot, met tegenzin, intestemmen en groette haar zoon terug. Toen drukte Justin na een 'doei' het gesprek weg. En deed hij zijn telefoon weer in zijn broekzak. Hij miste even thuis, aangezien hij hier nauwelijks mensen kende. Maar dit ging snel weer weg toen hij omhoog keek en weer genoot van het uitzicht.
Toen draaide Justin zich om, vanwege het telefoongesprek had hij de mensen op de brug niet meer in de gaten, alleen in deze draai botste hij plots tegen iemand op! "Ow, heel erg sorry. Ik had je niet gezien!"Zei Justin uit reactie snel....