Helpen...

Jayden graaide met zijn hand in een kruiwagen met voer en stak het uit naar één van de koeien op de kinderboerderij. Jayden vond het geweldig op de kinderboerderij, hij hielp er soms een handje mee, zoals op de dag van vandaag. Voor het geld deed hij het niet, dat kreeg hij dan ook niet. Jayden hield gewoon veel van de dieren en vooral van de drie koeien, met geweldige namen, namelijk Bertha één, Bertha twee en Bertha drie.
Jayden veegde zijn afgelebberde hand af aan zijn overal en sprong in het hok van de koeien en pakte de lege voederbak die hij ruw over het metalen hekwerk gooide, waarna hij er zelf weer achteraan sprong. De jonge schrijver legde de bak goed en goot er vanuit de groene kruiwagen voer in. Waarom koeien zo gaaf zijn? Ze zijn ze heerlijk dom, ze maken geen onverwachte bewegingen en vooral leken ze volgens Jayden erg op hem zelf. Enkel wanneer ze je echt kenden en vertrouwden kon je ze aanraken. Dat stadium was Jayden bij de Bertha's inmiddels voorbij.
Jayden tilde de bak over het hekwerk en liet het deze keer rustiger zakken. Echter moest hij opschieten want de koeien hadden wel zin in voer, zo te zien. De laatste 20 centimeter liet Jayden de bak vallen.
De jongen liep terug naar zijn kruiwagen en zette hem terug in het houten schuurtje. Zo, dat was het voor vandaag, dacht Jayden die het slot op het schuurtje dicht klikte.

Chloe liep samen met een klein meisje in haar armen over de tegels richting de kinderboerderij. Haar nichtje was een paar dagen te logeren bij Chloe en Jayden. Het meisje klapte in haar handen toen ze alle dieren zag en begon zich in alle bochten te wringen waardoor Chloe haar nichtje uiteindelijk maar op de grond neer zette. 'Je blijft wel in de buurt, okay Camille. Ik wil niet dat je zomaar ergens naartoe gaat.'
'Okay.' Weerklonk het antwoord en Chloe liep achter haar nichtje aan die al rond rende om de loslopende kippen op te gaan pakken. Chloe liet haar maar gaan. Als ze gepikt werd was het haar eigen schuld. Het drie-jarig kind rende zo snel als haar kleine beentjes kon dragen, maar struikelde door een kip die woedend langs haar benen scheerde en huilend bleef het meisje op de grond zitten. 'Chloe, Chloe ...' Huilde ze. Chloe bleef nog altijd verbaasd over het uitstekende spraakvermogen van haar nichtje. Op een klein drafje liep Chloe naar Camille toe. 'Kom maar. Rustig nou. Er is niks om voor te huilen.' Chloe drukte een kus op de knieën van Camille. 'Ik weet nog wel iemand die hele goede kussen kan geven.' Grinnikte Chloe tegen het meisje en deze keek haar verbaasd aan.

Chloe en Camille kwamen aan bij de geiten die al enthousiast begon te blaten en meteen op de twee meiden af kwamen toen ze het beroemde broodzakje tevoorschijn zagen komen. 'Zie je.' Grinnikte Chloe. Het gelach van Camille weerklonk over de kinderboerderij en uiteindelijk besloot Chloe het meisje maar te gaan redden van de geiten. Lachend liepen ze naar de koeien toe, die zo te zien net te eten hadden gekregen. Desalniettemin gooide Camille haar overgebleven stukjes brood in de voerbak. 'Dat vinden ze lekker.' Glimlachte het kind en Chloe schudde lachend haar hoofd. 'Ik denk het ook.' Toen viel haar oog op het houten schuurtje, niet ver bij de koeien vandaan en ze glimlachte toen ze Jayden zag staan. 'Jayden.' riep Chloe terwijl ze met Camille aan haar hand naar haar vriend toe liep. 'Heb je een beetje lekker kunnen werken vandaag?' Vroeg Chloe met een glimlach op haar gezicht. Ze wist dat Jayden van dit baantje hield. Camille stormde meteen op Jayden af en trok aan zijn overal. 'Koetjes... koetjes!' Kirde het kind.

Jayden glimlachte naar Chloe die met een leuke verassing aan kwam lopen en trok het bovenste deel van zijn overal uit en haalde zijn jack van zijn kapstok die hij over zijn witte shirt deed. ''Hey lief,'' zei Jayden en gaf Chloe een kus op zijn mond en bukte vervolgens naar Chloe's nichtje. ''Hey Camille, ben jij vandaag mee?'' Ze keek onbegrijpent naar Jayden en schudde vervolgens haar kleine hoofdje. Alsof het familie van Chloe was veranderde Camille snel van onderwerp en riep wijzend naar de zwartvlekkige beesten ''Koetjes! Koetjes!'' ''Vind je ze mooi?'' vroeg Jayden met een glimlach waarop ze stralend bevestigde ''Jaah...''
Jayden keek op naar Chloe en vroeg met enige belangstelling ''Hoe was het met je zus?'' Camille voelde zich blijkbaar genegeerd toen Jayden een gesprek aanging met zijn vriendin en vroeg met de liefste glimlach die ze kon opzetten ''Jayden, jij chomelk vó mij?'' ''Hier niet, sorry. Zal ik straks als we thuis zijn warme chocomelk voor jou maken?'' ''Ja!''
Jayden glimlachte en trok nu de rest van zijn overal en zijn laarzen uit, waarna hij weer in gewone spijkerbroek en gympen stond.
Camille keek bedenkelijk naar de koeien en bedacht een meesterplan. Ze richte zich op haar tante en zei vrolijk met in haar gedachte warme chocomelk aan haar lippen ''Chloe, gaan naar huis?''

'We zijn er net, lieverd. Moet je niet bij de ezels en paardjes gaan kijken? Of de konijntjes gaan aaien?' Vroeg Chloe iets wat verontwaardigd. Camille schudde haar hoofd en kwam met het beslissende woordje 'Nee' aan. Chloe zuchtte. 'Ik ben nog even met Jayden aan het praten. Dus je wacht nog maar even, Camille.'
'Het gaat goed met mijn zus. Ze gaan morgen naar Florida toe.' glimlachte Chloe tegen Jayden al stond Camille ongeduldig naast haar aan haar shirtje te trekken. 'Ze blijven er alleen van het weekend en daarna komen ze weer terug.'
Er liep een dikke rooie kater langs Camille heen en meteen was haar aandacht getrokken door het rode dier. Zonder dat Chloe het echt in de gaten had liep Camille achter de rooie kater aan. 'Poesjah.' Grinnikte het kind. 'Miauw!'
De rode kater schrok zich lam en probeerde meteen te vluchten voor de grijpgrage handen van het meisje. Jammer genoeg was Camille een fractie sneller en had de kater in haar armen opgetild. 'Poesjah!' Chloe keek verbaasd om en schrok toen Camille het dier in haar armen droeg. Ze liep er meteen op af en voordat de kat Camille een krab kon geven had Chloe het dier uit diens armen getrokken. Ze kon alleen toen zichzelf niet meer beschermen en kreeg een flinke krab over haar wang. In paniek had ze het dier hoog in de lucht gehouden. Ze wist het dier nog netjes neer te zetten voordat ze het bloed dat uit de wond droop weg veegde. Het was nog een flinke krab die hij haar had verkocht en Chloe pakte er een zakdoek bij om het bloeden te stelpen. 'Verdorie, die beesten hier kunnen goed uithalen zeg.'
Camille keek met een geschrokken uitdrukking naar haar tante en pakte bezorgd Chloe's andere hand vast. 'Chloe pijn?' vroeg ze met een pruillip. Chloe begon te glimlachen ook al trok dat een beetje aan het wondje op haar wang. 'Een beetje maar.'
'Stomme poes!' riep Camille de vluchtende kater na. 'Laat de poes maar met rust.' knipoogde Chloe nu tegen Camille. 'We gaan zo wel naar huis toe.' 'Jah, chomelk, chomelk!' riep Camille blij alsof die het voorval met de kat alweer was vergeten. Chloe liep naar Jayden toe en drukte een zachte kus op zijn lippen. 'Ben je snel klaar hier? Ik heb een paar films gehuurd. Dan kunnen we die misschien vanavond kijken.'

Jayden glimlachte, hij kon het gelukkig goed met Chloe's familie vinden. Met zijn vorige en daarbij ook eerste vriendin, Vera was het een hell! Hoewel Jayden's carriere beter was dan je eigenlijk kon bedenken, was hij geen chirurg, rechter of iets in die richting, en dus niet genoeg voor Vera.
Nee over zijn carriere kon Jayden niet klagen, hij was schrijver van literaire thrillers, waar er tot nu toe 6 van zijn doorgebroken. Jayden's volgende boek, de plotse scheiding, word naar eigen zeggen zijn zevende hit. Het gaat over een gelukkige vrouw die wakker word naast haar man, waarmee ze twee jaar gelukkig getrouwd is. Alleen is het hoofd van de man, gescheiden van de rest van zijn lichaam.

Jayden keek om naar Chloe die een grote kras in haar gezicht had opgelopen. ''Alles oké?'' vroeg Jayden, maar het bleek gelukkig mee te vallen. Ze stelde aan Camille voor om naar huis te gaan en melde dat ze wat films had gehuurd. Jayden was geen groot fan van films, alleen als hij ze gezellig met Chloe in zijn armen op de luie bank kon kijken. ''Films met jou is altijd feest. Ik ben hier klaar, als je met de fiets bent kan ik die wel achter in de auto gooien?'' Stelde Jayden wanneer hij zijn blauwejack dicht ritste.
Bij Camille drong het door dat de twee het over films hadden en ze vroeg verwachtingsvol ''Piet piraat?''

'We zijn met de fiets gekomen ja. Dus als het past vind ik het prima.' Glimlachte Chloe tegen Jayden. Ze haalde het zakdoekje van haar wang af en voelde zachtjes met haar vinger over de drie beeldige krassen over haar wang. Dat zou wel goed komen.
Camille vroeg direct toen het over films ging of ze Piet Piraat gingen kijken. Chloe had andere films gehaald voor die avond om samen met Jayden te kijken, maar ze konden straks nog wel even snel Piet Piraat kijken.
Jayden was geen grote fan van films en dat wist Chloe wel, maar ze vond het heerlijk om bij hem in zijn armen te kruipen en lui op de bank te gaan liggen tot het helemaal donker was om daarna in het grote bed te gaan liggen en tegen hem aan liggend in slaap te vallen. Ze had ditmaal een paar thrillers, komedie en romantische films gehaald. Ze wist niet wat Jayden wilde kijken, als hij al keek.
'We kunnen wel even Piet Piraat kijken, maar de films die ik heb gehaald zijn geen films voor kleine meisjes van drie.' Grinnikte Chloe tegen haar nichtje.

Chloe had besloten om een paar dagen thuis te blijven zolang haar nichtje bij hen bleef logeren. Wat dan wel zorgde dat ze thuis veel moest leren en de week erop een paar extra dagen stage moest lopen. Dan zat ze bij rechtszaken te kijken en ze kwam af en toe de meest vage dingen tegen. Ze behandelde niet alleen echtscheidingen. Ze vertelde af en toe verhalen aan Jayden en misschien dat hij daar nog inspiratie uit kon halen. Ze wist niet of hij er wat mee deed, maar soms waren de verhalen zo vaag dat ze die wel moest vertellen. Ze kende het verleden van Jaydens vorige vriendin en ze was maar wat blij dat haar familie daar geen probleem van maakte. Zelf had ze ook wat familieleden die probeerde door te breken met schrijven, wat echter niet lukte. Ze waren er zelfs trots op om een schrijver tot de familie te benoemen, ook al waren Jayden en Chloe nog getrouwd nog verloofd. Ze hadden hem al met open armen ontvangen.
'Zal ik maar even de fiets pakken? Wil je Camille dan even in de gaten houden. Dat kind kan problemen aantrekken.' Grinnikte Chloe voordat ze weg liep om naar de fietsenstalling te lopen.