Patatje eten...

Loran klom uit het zwembad en schudde wat zwembadwater uit zijn haar. De jongen liep naar zijn stoel waar hij een handdoek pakte en zijn handen en armen afdroogde om vervolgens zijn mobieltje te pakken. Een geniaale uitvinding voor iemand die doof is, zo'n mobieltje. Veel handiger dan pen en papier, je kan alles er makkelijk inzetten en het past nog in je zak ook.

Loran klapte zijn mobieltje open en tikte zijn bestelling alvast in, ''Grote cola en een frietje...'' Eenmaal bij de balie liet hij zijn bestelling zien.
Heerlijk, zo een dagje naar het zwembad. Lekker losweken en gedachtes met het water mee laten trekken. Loran kreeg zijn bestelling en de barman liet een bonnetje achter, het koste bij elkaar vier en halve euro. Loran stak een frietje in zijn mond en legde een briefje van vijf euro op tafel.

Taylor kwam uit het water en keek even om zich heen of ze iemand zag die ze kende. Toen liep ze even naar de deur,maar ze had eigenlijk nog hartstikke veel honger. Ze liep dan maar weer naar binnen en liep de cafetaria in. Ze ging aan een tafel zitten en bestelde een smos en een fanta aan de vrouw die de besteling kwam opnemen. Na een tijd kwam de vrouw terug met de bestelling en het koste een vier euro. Ze legde een briefje van vijf op tafel en knikte naar de vrouw dat het goed was zo.

Loran keek toe hoe de barman een halve euro neerlegde en zijn vijf euro pakte. ''Eetsmakelijk..'' zei de barman die van zichzelf schrok, Loran wist wel wat de barman hem toewenste. De wat meer gebruikte woorden kon Loran via liplezen verstaan. De jongen grinnikte en knikte zachtjes, als dank waarna hij een slok van zijn cola nam.
Loran pakte het bordje friet en zijn glas cola om weer naar zijn stoel te vertrekken, maar bedacht zich toen hij langs een tafeltje liep waar een mooie vrouw aan zat. De jongen kon zijn oren dan niet gebruiken, maar bij flirten heeft hij hier nog nooit last van gehad. Met een glimlach ging hij aan het tafeltje tegenover Taylor zitten en hij pakte zijn mobiel erbij. Loran zette in enkele seconden een tekst op het schermpje van zijn mobiel en schoof hem vervolgens naar de overkant van de tafel, zodat er voor Taylor te lezen was ''Kom je hier vaker?''

Taylor keek even naar de jongen die aan de tafel ging zitten en glimlachte eventjes. Ze at even verder en hield toen ook op met eten. Ze keek naar het scherm en liet de tekst van hem verdwijnen. "Ik ben hier net aangekomen,dus het is mijn eerste keer dat ik hier kom. En jij kom jij hier vaker"stond er nu te lezen op het schermpje. Ze schoof de mobiel terug en streek even een lok haar voor haar ogen weg en keek de jongen dan aan. Ze glimlachte en keek even naar de barman die wat klungelig stond te doen aan de toog.

(Ik moet gaan,misschien kan ik nog enkele minuten blijven )

Loran glimlachte toen hij op zijn scherm keek, nam een slok cola en knikte zachtjes als bevestiging. Hij had het flirten gemist, al een lange tijd heeft hij erg veel energie in zijn bedrijfje gestoken en geen tijd gehad voor dat gedoe. Dit voelde toch wel weer leuk.
Loran pakte zijn mobieltje en tikte iets in waarna hij het weer naar Taylor schoof. Er stond op ''Kom mee, drinken kan altijd nog...'' De jongen stond op en schoof zijn stoel naar zijn tafel.
Loran wilde haar een plekje in de stroomversnelling laten zien. In het sub-tropisch zwemparadijs was naast het zwembad een soort jungle-achtig iets gebouwd. En de stroomversnelling ging door een soort grot, maar midden in de stroomversnelling kon je aan de kant klimmen.

Taylor keek naar het schermpje en stond dan ook op. Ze keek haar eventjes aan en glimlachte. Ze tikte weer wat in. Ik ben Taylor en jij? stond er nu te lezen op het scherm. Ze liep samen met hel naar het plekje. Daar was ze dus nog nooit geweest,en in het gezelschap van een jongen,was het altijd wel leuker. Ze keek nog even naar haar stoel en nam dan ook haar heuptas en hong die om haar heen. Enkele mensen keken hun aan toen ze opstonden en rolde dan ook met hun ogen. Ze snoof even. De jongen was doof maar hoe kwam dat,ze wou het hem wel vragen maar,ze durfde het niet goed.

Loran nam het mobieltje aan en las haar naam, waarop de jongen zijn naam in tikte en hem liet zien. ''Loran'' was er te lezen. En voor de rand van het zwembad legde de jongen zijn mobieltje op de stoel en dook in het zwembad waarna hij met zijn hand een beweging maakte waaruit Taylor kon afleiden dat hij wilde dat ze ook kwam.
Met zijn tweeën gingen vervolgens door de stroomversnelling, deels in het donker, maar Loran had goede ogen dus voor hem was dat geen probleem. Midden in de stroomversnelling hield Loran Taylor tegen en duwde haar op de kant, waarna Loran hier zelf op klom. De jongen stond op, pakte de hand van Taylor en bracht haar naar een ladder waar hij zelf naar boven klom.

Eenmaal bovenaan de ladder zag je allemaal rubberbanden liggen en een grote ingang. Ze stonden voor de glijbaam die pas over twee maanden open ging en voorlopig nog droog lag. Je kon dan wel niet met de rubberen banden glijden, maar een kijkje nemen was niet onmogelijk. Loran kende de baas van het zwembad en hij had hem verteld over de glijbaan. Het was compleet veilig.
Loran pakte Taylors hand en stapte in de glijbaan waarna hij rustig naar binnen liep. Het gebeuren was stijl, maar je kon er nog wel gemakkelijk vanaf klimmen. Op het gegeven moment kwam je in een klein kamertje waar wel water lag. Een bubbelbad zelfs.
Loran drukte op een rode knop waardoor het bubbelbad ook daadwerkelijk bubbelde. Hij stapte naar een kistje, wat een koelkast moest voorstellen, opende die en haalde er twee flesjes bier uit. Het enige wat de glijbaanbouwers blijkbaar dronken. Loran ging naast Taylor zitten in het bubbelbad en hield haar het flesje bier voor.

Taylor volgde hem en keek soms even rond aangezien ze dit wel wou herineren. Ze werd na een korte wandeling aan de kant geduwd en dan werd haar hand ook vast gepakt. Ze liet het maar allemaal toe en volgde hem dan ook verder naar boven. Toen ze in die kamer kwamen stond ze zowat versteld van de ruimte. Dan ging ze ook naast hem zitten en nam het biertje aan. Ze dronk er wat van en keek dan voor zich uit. Ze legde haar handen op haar schoot en keek hem dan aan. Ze keek even rond en merkte niets om met hem te communiceren. Ze besloot dan maar te praten met hem. "Hoe komt het eigenlijk dat je niet meer kan horen"vroeg ze in de hoop dat ze het begreep.
Ze vond het wel erg voor hem,maar ze wist niet of ze meedelijden moest tonen aan hem. Aangezien dat bij sommige nogal hard aankwam.